Dit blog is een eerbetoon aan de mannen in onze groepen. Woensdagavond, onderweg naar huis na vier intense sessies, klonk het nummer Grow As We Go van Ben Platt door de auto. If change is what you need, you can change right next to me, klinkt door de speakers terwijl ik over de snelweg rijd. De tekst raakte me - het is alsof dit nummer precies verwoordt wat ik wekelijks zie gebeuren in de groepen.

Voor het eerst uitspreken dat ik verslaafd was – vertellen dat ik verslaafd was en vastgelopen in dwangmatig seksueel gedrag en daar ook nog drugs bij gebruike. Uitspreken dat ik jarenlang een geheim leven had gehad, diep weggestopt in de donkerste schaduwen van mijn bestaan. Het vertellen tegen vrienden en familie, nu zo'n negen jaar geleden, voelde als een krachttoer; ik werd me bewust van hoeveel ik me schaamde voor wie ik was. Hoe wankel de grond onder me was en hoe weinig ik terug kon vallen op mezelf. De angst dat zij zouden zien wie ik ‘echt’ was: ‘onvoldoende’, ‘slecht’, ‘vies’, ‘beschadigd’. Zeker in het begin van mijn herstel was schaamte er altijd, als een schaduw achtervolgde hij me overal waar ik ging.  

Since I have quite a few non-Dutch speakers visiting my site, I’ve decided to offer some of my blogs in English as well. This first blog is actually the most-read post on my site, exploring the complex relationship between porn and addiction—an issue that transcends cultural and linguistic boundaries. By providing this content in English, I hope to reach and inform a wider audience on this important topic.

(leestijd: 4 minuten)

“Doe niet zo homo,” zei mijn jongere broer afkeurend jaren geleden. Hij had geen problemen met mijn homoseksualiteit, zolang het maar onzichtbaar bleef. ‘Prima als je homo bent, als je maar hetero doet’ van dat werk. Vernederend vond ik het. Dit soort opmerkingen heeft iedere homo, lesbo en trans persoon ontelbaar veel keren gehoord. Wat is de impact daarvan? En wat heeft dat met verslaving te maken?

Onze podcast is er: Liefde Zonder Masker. Een podcast over misschien wel de minst besproken en meest onbegrepen vorm van verslaving: seksverslaving. Het idee ontstond op een woensdagavond toen ik vanuit Hilversum terugreed naar Amsterdam. De gesprekken en emoties uit de groepen die ik had begeleid bleven zoals altijd nog wat ronddwalen in mijn gedachten. Een daarvan was de opmerking "Het gaat hier over veel, maar eigenlijk heel weinig over seks."

"Why you think the internet was born? Porn, porn, porn!". Dit zingen ze in de musical Avenue Q, in het nummer The internet is for Porn. Maar onze interesse en fascinatie voor seksuele beelden overschrijdt ruimschoots de grenzen van het digitale tijdperk. Erotische muurschilderingen in Pompeii, de Warren Cup - een Romeinse zilveren beker uit de eerste eeuw waarop twee jonge mannen innig de liefde bedrijven. Maar ook Chinese erotische schilderijen uit de 19e eeuw laten zien dat onze fascinatie voor visuele seksuele prikkels van alle tijden is.

'Moet ik dan gaan tuinieren, ofzo?!' riep hij met handen in de lucht. De rest van de groep moest lachen, maar er zat ook oprechtheid in zijn vraag.  Laten we hem Oscar noemen, Oscar is halverwege dertig, nu een paar maanden clean van middelen en obsessief vreemdgaan, wat hij bijna tien jaar heeft gedaan en zit nu twee maanden in groepstherapie. Dat doet hem erg goed. Bij de incheck had hij aangegeven dat hij tijd wilde van de groep. 

De aanleiding voor dit blog was een telefoongesprek een paar weken geleden met een nieuwe client. Het gesprek was in het Engels en ik dacht een Spaans accent te herkennen in zijn stem. Hij vertelde dat hij hulp zocht bij zijn 'addiction to food'.  Het was vooral één zinnetje dat hij vol overtuiging zei dat me aan het denken zette 'My food addiction is only about food, nothing else. No psychology or anything. Just food.'

Afgelopen week werd ik op LinkedIn eraan herinnerd dat ik inmiddels twee jaar als groepscounselor werk. Ik vind het onwaarschijnlijk mooi werk en doe het met heel mijn hart. De eerste keer dat ik ging proefdraaien voelde ik meteen hoe bijzonder het werk was. Hoe ik twee jaar geleden begon als groepscounselor is wel een wonderlijk verhaal. 

Vorig jaar kreeg ik een nogal wonderlijk mailtje in mijn inbox. De man in kwestie vroeg of ik hem in een of twee sessies kon 'afhypnotiseren van de porno'. Blijkbaar had hij het idee dat hij naar mijn praktijk zou komen, in de stoel zou gaan zitten, gehypnotiseerd zou worden en een uur later zijn ogen weer opendoen en dan verlost zou zijn van zijn verslaving. Dat klinkt misschien wat vreemd en ridicuul, en dat is het ook. Dat is ook helemaal niet waar deze vorm van therapie over gaat.